Βιταμίνη C 

Η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) είναι μια υδατοδιαλυτή βιταμίνη, μια φυσική οργανική ένωση με αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Το όνομα της «ασκορβικό» με το στερητικό πρόθεμα α- και το σκορβούτο, μια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από αιμορραγίες ούλων, απώλεια δοντιών, αρθρίτιδα και επιβράδυνση της επούλωσης των τραυμάτων, πολύ γνωστή στους ναυτικούς του μεσαίωνα οι οποίοι στα μακρά ταξίδια τους στη θάλασσα βίωναν την στέρηση της. Γρήγορα παρατήρησαν ότι η λεμονάδα τους προστάτευε από το σκορβούτο. Αυτή η ευεργετική δράση του λεμονιού αρχικά αποδόθηκε στα οξέα του. Νέες παρατηρήσεις οδήγησαν στη  διαπίστωση ότι άλλα όξινα τρόφιμα, π.χ. το ξίδι, δεν είχαν την ίδια προστατευτική δράση.  

Το 1907 δύο Νορβηγοί ιατροί, απομόνωσαν την χημική ουσία που ήταν υπεύθυνη για την ασθένεια Beri-Beri. Σύντομα βρέθηκε η υπεύθυνη ουσία η οποία ονομάστηκε βιταμίνη C . Η ανακάλυψη της χημικής δομής της βιταμίνης C αποδίδεται σε μια ουγγρική ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τον Albert Szent-Gyorgy, ο οποίος με τον Charles Glen King, απομόνωσαν τον αντισκορβουτικό παράγοντα. Το 1934 αναφέρθηκε η πρώτη σύνθεση της από τον βρετανό χημικό Walter Norman Haworth, ο οποίος αργότερα ονόμασε το μόριο L- ασκορβικό οξύ με βάση την οπτική του ισομέρεια. Το 1937 απονεμήθηκε στον παραπάνω επιστήμονα το βραβείο νόμπελ χημίας για αυτή του την εργασία, ενώ την ίδια χρονιά απονεμήθηκε στον  Albert Szent-Gyorgy το νόμπελ φυσιολογίας ή ιατρικής για τις μελέτες του στις βιολογικές λειτουργίες του L- ασκορβικού οξέος. 

Από το 1967 ο νομπελίστας Linus Paulink συνιστούσε υψηλές δόσεις ασκορβικού οξέος ως πρόληψη κατά του κρυολογήματος και του καρκίνου. Ο Paulink κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος χρειάζεται πολύ περισσότερη βιταμίνη C από τα 100 έως 150 mg που συνιστώνται σήμερα. Η μέση παραγωγή βιταμίνης C στα ζώα όταν αναχθούν στο βάρος τον 90 κιλών, που κατά μέσο όρο ζυγίζει ο άνθρωπός είναι 5.000 mg και όταν αρρωσταίνουν πολύ μεγαλύτερη. Αυτού του είδους η ανάλυση οδήγησε τον Paulink να πεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται 2.300 mg την ημέρα, και αν είναι άρρωστοι πολύ μεγαλύτερη ποσότητα. Επειδή είναι αδύνατον να ληφθεί από τις σημερινές τροφές μια τέτοια ποσότητα, πρότεινε την λήψη συμπληρωμάτων.  Το 1993, όταν ο Paulink έκανε θεραπεία για τον καρκίνο, καθώς νοσούσε από καρκίνο του προστάτη, ανέφερε ότι έπαιρνε 18 γραμμάρια την ημέρα και ότι η βιταμίνη C  του είχε καθυστερήσει την έναρξη της ασθένειας κατά 20 χρόνια. Ένα χρόνο αργότερα πέθανε σε ηλικία 93 ετών. 

Πολλοί ερευνητές ανά τον κόσμο με άλλες μελέτες προσπάθησαν να μειώσουν τις επιστημονικές εργασίες του Paulink μέχρι το 2005 όταν ο Mark Levine ένας διεθνώς αναγνωρισμένος ερευνητής, έδειξε στο εργαστήριο ότι η υψηλή συγκέντρωση της βιταμίνης C σκοτώνει διάφορα είδη καρκινικών κυττάρων αλλά όχι τα υγιή κύτταρα. Απέδειξε ότι η βιταμίνη C λειτουργεί σαν φάρμακο παράγοντας ένα τοξικό μόριο (ελεύθερη ρίζα) που προκύπτει από το οξυγόνο, και ονομάζεται υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2), χωρίς να επηρεάζει τα φυσιολογικά κύτταρα. Η βιταμίνη C όταν χορηγείται ενδοφλεβίως αυξάνεται 25 φορές σε σχέση με την στοματική χορήγηση και την καθιστά ιδιαιτέρως αποτελεσματική. Μια άλλη μορφή πολλά υποσχόμενη με πολύ υψηλή δράση στα ανθρώπινα κύτταρα είναι η λιποσωμιακή βιταμίνη C (μη υδατοδιαλυτή μορφή) την οποία και βρίσκω και πιο αποτελεσματική. 

Πλεονεκτήματα βιταμίνης C: 

  • Συμβάλλει στη φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού.
  • Στο φυσιολογικό σχηματισμό του κολλαγόνου, των αιμοφόρων αγγείων, των οστών, των χόνδρων, των ούλων, του δέρματος, των δοντιών.
  • Στη φυσιολογική λειτουργία του νευρικού συστήματος.
  • Στη προστασία των κυττάρων από το οξειδωτικό στρες.
  • Στην απορρόφηση του σιδήρου.
  • Στη μείωση της κόπωσης.
  • Ενισχύει την λειτουργία των φαγοκυττάρων, την παραγωγή κυτοκινών, την παραγωγή ιντερφερονών και την παραγωγή των Β-λεμφοκυττάρων.
  • Καθαρίζει το  σώμα από βαρέα μέταλλα .
  • Προστατεύει από οξείδωση τις λιποδιαλυτές βιταμίνες και συμμετέχει σε πάνω από 200 κυτταρικές διεργασίες στον οργανισμό.
  • Η βιταμίνη C σε συνδυασμό με το αμινοξύ L-Lysine έχει προταθεί από τον Linus Paulink ως φάρμακο για τα καρδιαγγειακά νοσήματα, διότι μειώνει την LP(a), την λιποπρωτεϊνη α που προκαλεί αθηροσκλήρωση
  • Η Βιταμίνη C είναι παράγωγο της γλυκόζης και πολλά ζώα έχουν την ικανότητα να την παράγουν μόνα τους, εκτός του άνθρωπο, τα ινδικά χοιρίδια, οι νυχτερίδες και τα πουλιά. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να συνθέσει την βιταμίνη C γιατί από τα 4 ένζυμα που διεκπεραιώνουν αυτή την διαδικασία διαθέτει τα 3.

Βιταμίνη D3/ Χοληκάλσιφερόλη

Η Βιταμίνη D αναμφισβήτητα είναι από τα πλέον επίκαιρα αντικείμενα επιστημονικής έρευνας στις μέρες μας. Ωστόσο συνεχώς νέες, καλά τεκμηριωμένες έρευνες έρχονται συνεχώς υποδεικνύοντας πόσο απαραίτητη είναι η επάρκεια της και σε άλλα οργανικά συστήματα. Παρόλο που αρκετές τροφές περιέχουν την βιταμίνη, η βασικότερη πηγή της είναι ο ήλιος, καθώς ο ανθρώπινο οργανισμός μπορεί να συνθέσει 90% της βιταμίνης D μέσω της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου και απορροφά μόνο 10% μέσω των τροφών. Η βιταμίνη D3 έχει μόνο ζωική προέλευση και παράγεται από την επεξεργασία λίπους που περιέχεται στο μαλλί αιγοπροβάτων (λανολίνη). Η σημασία της για την υγεία μας έχει αναγνωριστεί ευρέος και η μέτρηση των επιπέδων της στο αίμα άρχισε να γίνεται πλέον ρουτίνα για σημαντικό αριθμό ιατρικών ειδικοτήτων, έτσι ενδοκρινολόγοι, παιδίατροι, νευρολόγοι, ρευματολόγοι, ορθοπεδικοί, φυσιοπαθητικοί και γεροντολόγοι ελέγχουν την επάρκεια της ώστε να αποκαταστήσουν την έλλειψη της. Η ανεπάρκεια της βιταμίνης D σχετίζεται με οστεοπόρωση στους ενήλικες, διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος (προδιάθεση για λοιμώξεις και καρκίνο), για υπέρταση και καρδιαγγειακά νοσήματα. Προδιάθεση για μεταβολικό σύνδρομο, αλτσχάιμερ, επιληψία, δερματοπάθειες, λύκο, άσθμα, σκλήρυνση κατά πλάκας, κυστική ίνωση. 

Ο ρόλος της βιταμίνης D

  • Ενισχύει την απορρόφηση του ασβεστίου κατά 30 έως 40 % και του φωσφόρου κατά 80%.
  • Προστατεύει από κρυολογήματα και γρίπη και μάλιστα η επαρκής ποσότητα λήψης της μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά καλύτερα από το ανάλογο εμβόλιο .
  • Ενεργοποιεί τα λεμφοκύτταρα άμεσα για να ανταποκριθούν σε απειλή από ιούς ή βακτήρια.
  • Αποτρέπει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών επεισοδίων.
  • Οι υποδοχείς της βιταμίνης D βρίσκονται στο έντερο, στα οστά, στον εγκέφαλο, στον προστάτη, στον μαστό, και σε κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, στους καρδιακούς και στους αγγειακούς μυείς.
  • Η επάρκεια της συνδέεται με αυξημένη προστασία ενάντια σε ποικίλες μορφές καρκίνου, κυρίως του καρκίνου στο έντερο αλλά και του προστάτη.
  • Πειραματικά δεδομένα δείχνουν ότι η βιταμίνη D και το ασβέστιο επηρεάζει την αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης και σε συστηματική φλεγμονή που εκδηλώνεται κατά τον διαβήτη τύπου 2.
  • Απαραίτητη στην ασφαλή κύηση.
  • Είναι απαραίτητη για την δράση περισσοτέρων από 2,5 χιλιάδων γονιδίων, ίση με το 10% του ανθρώπινου γονιδιώματος και συγκεκριμένα για γονίδια που συνθέτουν πολλές πρωτεΐνες με σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση, την διαφοροποίηση και τον πολλαπλασιασμό των κυττάρων. 

Για να αποκομίσουμε όμως τα οφέλη της πρέπει να διατηρούμε επίπεδα στο αίμα πάνω από 50 ng/mL καθ’όλη την διάρκεια του έτους. Για να επιτευχθεί ένα ικανό βιολογικό αποτέλεσμα και τιμές υψηλότερες των 50 ng/mL απαιτούνται υψηλές δόσεις της βιταμίνης D χωρίς κανέναν κίνδυνο κατά την λήψη της. Η όποια περίπτωση τοξικότητας είναι καταγεγραμμένη δεν αφορά την συγκεκριμένη φαρμακευτική μορφή της εν λόγω βιταμίνης, D3: 1,25 (OH) 2 D3. Πρακτικά η όποια τοξικότητα θεωρείται αδύνατη, εκτός αν κάποιος για έξι μήνες καταναλώνει 1500 κάψουλες των 1000 μονάδων ημερησίως. Τα φυσιολογικά της επίπεδα είναι μέχρι 100 ng/mL. Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Ενδοκρινολογική Εταιρεία η συνιστώμενη ανώτερη ασφαλή δόση είναι οι 10.000 IU/per day για τους ενήλικες και 4.000 IU/per day για παιδιά από 8 έως 18 ετών. Δόσεις άνω των 10.000 IU/per day γίνεται πάντα με την παρακολούθηση γιατρού και την μέτρηση των επιπέδων της στο αίμα. Το ανθρώπινο σώμα μετά από την έκθεση του στον ήλιο παράγει 10.000 έως 20.000 IU  σε 15 περίπου λεπτά. Στην επιστημονική βιβλιογραφία δεν έχει καταγραφεί καμία περίπτωση τοξικότητας, έως και για ημερήσιες δόσεις 30.000 IU/per day 25-ΟΗ-D3 (η μορφή της βιταμίνης D που παράγεται στο σώμα μας από την έκθεση στον ήλιο) και για επίπεδα έως 200 ng/mL στο αίμα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. 

Είναι ιδανικό η βιταμίνη D να λαμβάνεται μαζί με βιταμίνη Κ2 και μαγνήσιο, που είναι οι βασικοί συμπαράγοντες στην επίτευξη της μέγιστης ευεργετικής της δράσης. Η ανοσο-ρυθμιστική δράση της διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη και στην πορεία των αυτοάνοσων ασθενειών και για αυτό το λόγο πολλοί ερευνητές της προσδίδουν και ρόλο δράσης παρόμοιας με αυτής της ορμόνης. Σε πρόσφατη μελέτη προτείνεται στα άτομα που έχουν αυξημένο κίνδυνο για εποχική γρίπη ή Covid-19 η χορήγηση 10.000 IU βιταμίνης D3 ημερησίως για αρκετές εβδομάδες ώστε να ανεβάσουν γρήγορα τα επίπεδα τους πάνω από 40 έως 60 ng/mL βιταμίνης 25-(ΟΗ) D3. Παρόλα ταύτα η βιταμίνη D3 καλό θα είναι να υπάρχει σε υψηλά επίπεδα πριν την εμφάνιση λοίμωξης ή κάποιου νοσήματος γιατί χρειάζεται αρκετό χρόνο ώστε να αποδώσει άμεσα θεραπευτικά αποτελέσματα. (Τσουκαλάς)

Τα προσβεβλημένα άτομα από Covid-19 ειδικά κατά την διάρκεια επώασης του ιού θα επωφεληθούν από την λήψη στόματος δόσης βιταμίνης D μεταξύ 200.000 έως 300.000 IU δηλαδή 4-6 κάψουλες των 50.000 IU ως εφάπαξ από του στόματος δόση. Αυτό μπορεί να επαναληφθεί μετά από μία εβδομάδα για να συσσωρευτούν τα αποθέματα βιταμίνης D  στο σώμα. Η διαδικασία αυτή σύμφωνα με τους συγκεκριμένους ερευνητές επιτυγχάνει γρήγορα την επάρκεια βιταμίνης D  και την ικανότητα ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος εντός 3-5 ημερών από την χορήγηση. Αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα κοστίζει ελάχιστα και θα μπορούσε να μειώσει τους κινδύνους μετάδοσης της νόσου και θα είχαμε ασθενείς με λιγότερες επιπλοκές και ταχεία ανάρρωση.  Οι ίδιοι ερευνητές επισημαίνουν ότι για να επέλθει τοξικότητα θα πρέπει να λαμβάνεται 1.000.000 IU/ ημερησίως για μερικές ημέρες. Η παραπάνω έρευνα δημοσιεύτηκε από τον καθηγητή ιατρικής, ενδοκρινολογίας και διατροφής, Sunil J. Wimawimalawansa ND, pHd, DsC. στο European Journal of Biomedical and Pharmaceutical Sciences το 2020. Είναι φανερό λοιπόν, ότι οι αρχές της φυσικής ιατρικής (Naturopathy) και οι παρατηρήσεις των μεγάλων ιατρών της αρχαιότητας για την ευεργετική επίδραση του ηλίου είναι και επιστημονικά επιβεβαιωμένες, έστω και μετά από 2.500 χρόνια. Εάν θεωρείτε τυχαίο ότι η λέξη ηλιοθεραπεία στα ελληνικά, αποτελείται από τα θεματικά ήλιος + θεραπεία, δηλαδή μας υποδεικνύει ότι ο ήλιος ασκεί θεραπευτική επίδραση στο σώμα μας. 

Έχει φανταστεί κανείς την ζωή του, στο απόλυτο σκοτάδι? Θα μπορούσε να ζήσει με υγεία? 

Η παραπάνω έρευνα είναι καλοδεχούμενη από όλους τους ερευνητές και επιστήμονες και όντως αποτελεί μια πρόοδο με στρατηγική απέναντι στη επιδημία του Covid-19 όμως, υπάρχουν λύσεις σε μορφή συνέργειας που μπορούν να αποδώσουν πολύ γρηγορότερα αποτελέσματα, χωρίς να θέλω να μειώσω τις ερευνητικές προσπάθειες των επιστημόνων. 

Η απορία που μου δημιουργείται όμως, περισσότερο για τα κρυολογήματα του χειμώνα είναι : Τελικά αρρωσταίνουμε λόγω μείωσης του ποσοστού ηλίου που λαμβάνει το σώμα μας ή λόγω αύξησης  του κρύου?

Η βιταμίνη D αποτελεί την απάντηση στο παραπάνω, μιας και θεωρείται η βιταμίνη του ηλίου, και όσο το άστρο του ηλίου απομακρύνεται από τη γή και βιώνουμε χειμώνα, τόσο και το ανοσοποιητικό μας γίνεται λιγότερο αποτελεσματικό. 

Αμινοξύ L-Lysine 

Η Λυσίνη είναι ένα από τα 22 πρωτεϊνικά αμινοξέα και είναι απαραίτητα αμινοξύ για τον άνθρωπο, το οποίο δεν συντίθεται από τον οργανισμό και πρέπει να εισαχθεί από την τροφή. Η Λυσίνη καταβολίζεται στα θηλαστικά δίνοντας το Ακευτυλοσυνένζυμο Α. Παράγωγο της είναι η Αλλυσίνη, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή της ελαστίνης και του κολλαγόνου. Η L-Lysine λαμβάνεται μέσω της διατροφής από ζωικές κυρίως πρωτεΐνες, έτσι οι χορτοφάγοι εμφανίζουν συχνά έλλειψη στο συγκεκριμένο αμινοξύ . Αποτελεί ένα από τα κύρια μόρια του κολλαγόνου και ως εκ τούτου υποστηρίζει το συνδετικό ιστό και αποτελεί την βάση για την καλή λειτουργία όλων των οργάνων του σώματος μας. Αν αναλογιστούμε ότι το κολλαγόνο, μια ινώδης πρωτεΐνη που αποτελεί το 30% των συνολικών πρωτεϊνών του σώματος μας,  μπορούμε να κατανοήσουμε βασικό ρόλο της επάρκειας του αμινοξέος στο σώμα μας. Όταν το ανθρώπινο σώμα νοσεί από πολύ σοβαρές ασθένειες  το κολλαγόνο αποσυντίθεται και ενεργοποιούνται επικίνδυνοι μηχανισμοί κατά τους οποίους οι κυτταρικοί σχηματισμοί καταρρέουν  και χρειαζόμαστε το συγκεκριμένο αμινοξύ σαν ισχυρό φυσικό αναστολέα των ενζύμων που αφομοιώνουν το κολλαγόνο.  Από μελέτες διαφαίνεται ότι ο συνδυασμός βιταμίνη C και του αμινοξέος L-Lysine είναι πολύ ισχυρός στην αποτροπή της κυτταρικής καταστροφής. Η επιβεβαιωμένη αντιμετώπιση του ιού του έρπη HSV-1 & HSV-2 , με την λήψη εως 3 γραμμαρίων L-Lysine την ημέρα καθιστά την Λυσίνη πολύ αποτελεσματική και στην αντιμετώπιση των ιών επειδή εμπλέκεται στην παραγωγή πρωτεϊνών και στον μεταβολισμό υδατανθράκων και λιπαρών οξέων , (σύμφωνα με την μελέτη του Cochrane Robb- Nicholson στο Harvard Woman’s Health Watch, 2007). 

Ν-ακετυλο-κυστεϊνη (NAC)

Ν-ακετυλοκυστεϊνη (NAC), αποτελεί μια μορφή του αμινοξέος κυστεϊνης που είναι πιο εύκολα απορροφήσιμη, είναι στον κατάλογο τον βασικών ιαμάτων του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO) στον οποίο απαριθμούνται τα ασφαλέστερα και αποτελεσματικότερα προϊόντα που χρειάζονται σε ένα σύστημα υγείας. 

Αποτελεί πρόδρομο μόριο της γλουταθιόνης, ένα από τα πιο ισχυρά αντιοξειδωτικά μόρια του οργανισμού. Ενώ η κυστεϊνη υπάρχει διαθέσιμη σε τροφές όπως είναι η βρώμη, το καλαμπόκι, το τυρί, το γιαούρτι τα λευκά κρέατα και τα αυγά, ωστόσο δεν υπάρχει με την μορφή του NAC. Mόλις η NAC εισέλθει στο σώμα μετατρέπεται σε γλουταθειόνη, η οποία αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς αντιοξειδωτικούς  μηχανισμούς των κυττάρων που βοήθα και προστατεύει τα κύτταρα και τις γενετικές πληροφορίες από τις οξειδωτικές βλάβες των ελευθέρων ριζών του οξυγόνου. Πέραν τούτου όμως, η NAC χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση αναπνευστικών προβλημάτων, κατά του βήχα και ως βλεννολυτικό. Οι ισχυρές βλεννολυτικές ιδιότητες της βοηθούν στη μείωση των συμπτωμάτων της χρόνια βρογχίτιδας, καθώς ρευστοποιεί τα φλέματα και βοηθά στην αποβολή τους. Η λήψη της είναι κατάλληλη για πρόληψη αλλά και μείωση της έξαρσης και επιδείνωσης των συμπτωμάτων βρογχίτιδας και χρόνιας αποφρακτικής αναπνευστικής νόσου (ΧΑΠ).  Βοηθάει στην απόχρεμψη και στην μείωση της βαρύτητας του βήχα. Το NAC μειώνει την οξειδωτική βλάβη των ιστών του πνεύμονα και την φλεγμονή του πνευμονικού ιστού των μικρότερων αεραγωγών που οδηγεί σε δύσπνοια και βήχα. Συνεπάγεται ότι με την λήψη της, αυξάνεται η παροχή του οξυγόνου και μειώνεται την συγκέντρωση των τοξικών ριζών οξυγόνου. Η NAC με την μείωση των ριζών αυτών στους βρογχικούς σωλήνες, βελτιώνει την λειτουργία του πνεύμονα και μειώνει τα δυσάρεστα συμπτώματα. 

Προστατεύει από την γρίπη και τα συμπτώματα αυτής.

Μειώνει την ικανότητα των ιών της γρίπης να αναδιπλασιαστεί στα κύτταρα.

Ιδανικό ανοσοδιεγερτικό .

Προστατεύει από περιβαλλοντικούς ρύπους όπως το μονοξείδιο του άνθρακα, χλωροφόρμιο, ουρεθάνες και ζιζανιοκτόνα.

Αποτοξινώνει από οπιούχες και ναρκωτικές ουσίες και έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς σε περιπτώσεις δηλητηριάσεις από αρσενικό και υδράργυρο.

Έχει ηπατοπροστατευτική δράση σε αλκοολικά άτομα καθώς και σε άτομα που λαμβάνουν πολλά χημικά φάρμακα. 

Τα υψηλά επίπεδα NAC στο σώμα μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της αναπαραγωγής ενός στελέχους του HIV, του HIV-1 και αυτό σημαίνει ότι τα άτομα που το λαμβάνουν μπορούν να αντισταθούν στις λοιμώξεις από κάποιες κατηγορίες ιών.  

Επίσης αποδεδειγμένα μειώνει την αντίσταση στην ινσουλίνη σε παχύσαρκους ασθενείς και τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2. 

Η ικανότητα του NAC να αναπληρώνει την γλουταθειόνη  μπορεί να ενισχύσει την λειτουργία του εγκεφάλου και να μειώσει την οξειδωτική βλάβη που σχετίζεται με την γήρανση και το πάρκινσον.  Τέλος, αυξάνει την παραγωγή μονοξειδίου του αζώτου, η οποία βοηθάει στη διάταση των αγγείων και βελτιώνει την ροή του αίματος και μπορεί να μειώσει το κίνδυνο καρδιακών  προσβολών.

Σερραπεπτάση (Serrapeptase) 

Η Serrapeptase είναι ένα φυσικό ένζυμο με ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση, παράγεται από το βακτήριο Serrata (Serratia E 15) που ζει στο έντερο του μεταξοσκώληκα. Τα ένζυμα είναι ζωή και αποτελούν τους καταλύτες για τις χημικές και βιοχημικές αντιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό. Η Serrapeptase υπάγεται στα πρωτεολυτικά ένζυμα που επιτελούν την πρωτεόλυση ή πρωτεϊνόλυση μια διαδικασία αποδόμησης των συμπλοκών πρωτεϊνικών ουσιών. Η διάσπαση αυτή των μορίων της πρωτεΐνης επιτυγχάνεται με την υδρόλυση των πεπτιδίων δεσμών της, μέσω αυτών των ειδικών ενζύμων. Εξ αυτών των αντιδράσεων τα απελευθερωμένα αμινοξέα μπορούν να ανασυνδυαστούν κατά διαφορετικό τρόπο συνεισφέροντας έτσι στη σύνθεση νέων πρωτεϊνών που χρειάζεται ο οργανισμός αλλά δεν τις λαμβάνει με τις τροφές. Εδώ βρίσκεται και η λύση–θεραπεία όλων των αυτοάνοσων νοσημάτων. Τα μεγάλα πρωτεϊνικά μόρια που λαμβάνουμε μέσω της τροφής υποβάλλονται σε μερική πέψη στο λεπτό έντερο και περνούν στη κυκλοφορία του αίματος. Εκεί το ανοσοποιητικό σύστημα τα αντιμετωπίζει ως εισβολείς λόγω του μεγέθους τους και του μη μεταβολισμού τους και έτσι προκαλούν μία ανοσολογική αντίδραση. Τα αντισώματα του σώματος μας ενώνονται με αυτούς τους ξένους πρωτεϊνικούς εισβολείς για να σχηματίσουν circulated immune complexes (CIC). Αρχικά, τα CIC μπορούν να εξουδετερωθούν από το ανοσοποιητικό σύστημα και στην συνέχεια να εξαλείφουν μέσω του λεμφικού συστήματος και των νεφρών,  αλλά με την πάροδο του χρόνου τα CIC αυξάνονται και μηδενίζεται η ικανότητα του σώματος να τα εξαλείψει. Έτσι το σώμα αναγκάζεται να τα αποθηκεύσει στους ιστούς του όπου το ανοσοποιητικό σύστημα συνεχίζει να τα πολεμά, κατάσταση που οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή και τελικά σε αυτοάνοσες διαταραχές. Με επάρκεια όμως των πρωτεολυτικών ενζύμων διασπώνται τα αCIC  στους μαλακούς ιστούς και το σώμα τα αποβάλλει με αποτέλεσμα την μείωση των χρόνιων φλεγμονών. 

Η κυριότερη δράση όμως της Serrapeptase και η επιλογή της στα εργαλεία μας, είναι το επιστημονικό γεγονός ότι καταστέλλει την ινωδολυτική δραστηριότατα και υδρολύει ισχυρά την βραδικυνινη και διασπά το ινώσες και ινωδογόνο χωρίς να επηρεάζει τις πρωτεΐνες του οργανισμού (λευκωματίνη, Α - και Γ – σφαιρίνες) (Γαληνός οδηγός φαρμάκων). Με την διάλυση του ινώδους ιστού και την απομάκρυνση από το σώμα. Η Serrapeptase μπορεί να αυξήσει τον ρυθμό διάλυσης της βλέννας και να μειώσει την φλεγμονή στους πνεύμονες σε άτομα με χρόνια αναπνευστικά νοσήματα. Η άμεση μείωση της βλέννης στους αεραγωγούς σε βρογχίτιδα, άσθμα, πνευμονική λοίμωξη, ρινίτιδα ή φαρυγγίτιδα, μειώνοντας το πάχος και το ινώδες της βλέννας την καθιστά απαραίτητη άμεση και σωτήρια για την περίπτωση μας. Η δύναμη της Serrapeptase διασπά τον σχηματισμό βιοφιλμ που δημιουργούν τα βακτήρια ή οι ιοί, το οποίο δρα ως ασπίδα κατά των αντιβιοτικών και των φαρμάκων με αποτέλεσμα να μειώνεται η αποτελεσματικότητα του θεραπευτικού σχήματος. Έτσι ακόμα  και αν υπήρχε φάρμακο κατά του Covid 19 θα χρειαζόταν την συμβολή της Serrapeptase στην αύξηση της αποτελεσματικότητας του, όπως έχει αποδειχτεί με την περίπτωση του χρυσίζον σταφυλόκοκκου.

Πλεονεκτήματα της Serrapeptase: 

  • Μειώνει την φλεγμονή και τον  πόνο.
  • Διασπά τις κύστες (υδατικές και λιπώδεις) και ινώδη ιστό.
  • Για αποθεραπεία αθλητικών τραυματισμών.
  • Διάλυση συσσωρευμένων αμυλοειδών πλακών στον εγκέφαλο (προστασία του εγκεφάλου).
  • Λοιμώξεις αναπνευστικού (βρογχίτιδα, πνευμονία κλπ).
  • Βελτίωση της χρόνια αναπνευστικής πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ).
  • Βελτίωση των αλλεργιών.
  • Προστασία των αγγείων από αθηρωματώσεις.
  • Δρα σε όλες τις αυτοάνοσες διαταραχές.
  • Καθαρίζει τα αιμοφόρα αγγεία και βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος.
  • Μειώνει τον πόνο παρεμποδίζοντας την απελευθέρωση της βραδυκινίνης στον κατεστραμμένο ιστό.
  • Βελτιώνει την αθηροσκλήρωση.
  • Διασπά την πρωτεΐνη που περιβάλλει βακτήρια ιούς και μύκητες (τα καρκινικά κύτταρα προστατεύονται από πρωτεΐνες).

Σε αυτό το σημείο σας θυμίζω, πώς στη δική μου ανάλυση έρχεται η λέξη “κατάλυση” που με απασχολούσε και πως συνδέεται με την πρωτεΐνη–ιός COVID 19. 

Το ένζυμο Serrapeptase, σε συνδυασμό με το αιθέριο έλαιο Ινούλα η βαρύοσμος αποτέλεσε το κλειδί για να μην χάσω ούτε έναν ασθενή από τις σοβαρές περιπτώσεις και αυτό θα πρέπει να απασχολήσει όλους του ς ερευνητές και επιστήμονες που μάχονται κατά ιών και βακτηρίων. Συμπερασματικά, η διαδικασία αυτή της διάσπασης των πρωτεϊνών αποτελεί το κλειδί για την αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς...

Πηγή:

"Φυσική Αντιμετώπιση Του Covid - 19", Κεφάλαιο 4.

Βασίλειος Κουμεντάκης BSc. (Health Sc.), ND.